#20 Op zijn Anneveens – Grenzeloos Bezig

Weekend met Grenzeloos. Alleen dat al. Klinkt als een filosofisch experiment in loslaten, maar het blijkt een uitje. Een uitje voor Jong Bejaarde Grijzen (JBG's). Drie dagen. Driedaagse paniek dus.

De voorbereiding begint als altijd met verwarring. Verjaardagen en vertrektijden door elkaar. “Wat moet er in de koffer?” “Is dit nou het schermsnoer of de fietspomp?” “Heb ik onderbroeken?” Ja. Vragen die een mens in balans houden.

Tussen de paniek door: klusjes. Even stofzuigen (waarschijnlijk alleen in cirkels), even naar Peter – de Volvo Tovenaar. Peter hoeft niets te vragen, die voelt wat er mis is. Eén blik op mijn stekker en fzzzt: magie. Contactspray, kleine zucht, grote dank. Ik zeg het: dat is Peter.

De JBG wordt nog even door de Kwikstraat getrokken. Die carwash is inmiddels een partnerrelatie. Ze kennen elkaar, begrijpen elkaar. Schuim, poets, drogen, klaar. Ik vermoed dat de JBG heimelijk meezingt met het wasprogramma.

Terug in de wijk begint het dagelijkse ritueel: parkeer-puzzelen. Half Utrecht in een paar straten. Maar de bejaarde met ervaring wint altijd. Plekje gescoord. Tussen de deelauto’s en de witte busjes van mysterieuze klusbedrijven die nooit iemand iets ziet doen.

Tussendoor een scherm inpakken, kabel zoeken (nooit de goede), schoenen kiezen (allebei links?) en een Appie-zakje extra. Je weet het nooit. Bij Els check ik de stand van zaken. Alice & co komen straks langs voor gebak en gezelligheid. Maar eerst moet ik nog even de Van Piekeren-website bijwerken. Iets met Frits Spits. Geen tijd om uit te leggen.

Tieme belt. Maxim ook. Charlotte appt (geslaagd, diploma in de pocket). LinkedIn herinnert me eraan dat ik iets met netwerken zou moeten doen. Larson ziek. Kan ik invallen? Nee, helaas, ik ga naar Grenzeloos. Zeg ik, met net iets te veel theater in mijn stem. Grenzeloos klinkt nou eenmaal als iets waar je zelfverzekerd voor moet kiezen.

Er belt een kandidaat die ik ooit gesproken heb. Zoekt werk. We spreken af voor koffie. Ik weet niet waarom, maar het voelt als iets dat je doet op een donderdag die geen donderdag is. Ondertussen: BBB-app checken. Sleutels kwijt. Kleur bus onduidelijk. Hello Moto pleitte. Gelukkig ben ik vandaag geen Bol-Bus-Bejaarde. Iemand anders mag verdwalen.

Bij Els arriveert Alice met gevolg. Gijs, Tom, Emma. Een vrolijke menselijke tornado die het hele huis oplicht. Schoolkeuzes, rapporten, zomerplannen, AvontuuR (ja met hoofdletter R). De gesprekken lopen synchroon maar ook dwars door elkaar. Alsof je zes radiozenders tegelijk afspeelt en er tóch van geniet.

Na taart, thee en zeven losse verhalen is het ineens stil.

Ik kijk naar mijn koffer. De fietsendrager hangt. De schermkabel is ingepakt. De Volvo bromt zachtjes van tevredenheid. Morgen Grenzeloos. Wat dat ook betekent.

Nog even hoofd leegmaken.
Het opschrijven helpt.